Tijd maken voor elkaar

door Pastor Dominiek Deraeve, sdb

De voorbije dagen kwam een on­der­werp ter sprake dat ik graag de ‘manuele vaatwasser’ noem. Velen prijzen de vaatwasser aan omwille van het gemak dat deze biedt. Je hoeft geen vervelende afwas meer te doen. Zoals zovele apparaten verlicht het dui­de­lijk de huishou­de­lijke taken.

Ik zou een wasmachine en een stoomstrijkijzer niet kunnen missen. Maar, met een vaatwasser ligt dit anders. Wij hebben bij ons in huis geen vaatwasser. Toen we daar kwamen wonen was een dui­de­lijke vraag van de mensen die bij ons werken om zo een apparaat aan te schaffen. Ik heb daar mijn veto tegen gesteld. Omwille van prak­tische redenen, maar vooral ook omdat samen de vaat doen kansen creëert.

De prak­tische reden was vooral dat ik niet van plan was om telkens de machine leeg te halen en te moeten schoonmaken; iets waar­van ik met stellig­heid vermoedde dat anderen van de projecten dit niet of heel zel­den zou­den doen. Er zijn echter ook veel sociale voor­de­len aan de manuele vaatwasser. Het is een moment van onthaasten: je kan wel proberen de vaat zo snel moge­lijk te willen doen, maar je moet er je tijd voor nemen anders doe je het niet goed. Het is een vorm van zorg­zaam­heid: je moet het voorzich­tig doen, zeker bij het glas­werk. Het is vooral een kans om tijd te maken voor elkaar.

Het valt me op hoe dikwijls er aan de afwas gepraat wordt over diep­zin­nige dingen. Het is alsof afwassen een soort van medi­ta­tie is die je samen met anderen deelt. Je leert mekaar kennen door samen dingen te doen, zegt men. Wel, samen afwassen is zo’n ding.

Nu zijn er mensen die vanuit deze erva­ring gaan besluiten: zie je wel, vroe­ger was het beter. Want dan kon­den we niet anders. Ik zal dit niet beamen. Nu kunnen we anders en mogen we kiezen hoe we het doen. Het is een vorm van vrij­heid die ons gegeven wordt. De diepe gesprekken komen ook niet elke dag naar boven – soms blijft het bij koetjes en kalfjes, of gewoon bij stil­zwij­gen – en dat hoeft ook niet. De vaatwasser nu het huis uitgooien om tot gesprek te komen zal zeker niet werken.

Er is een keuze die aan dit alles voorafgaat: wil ik mezelf openstellen voor een ander? Ben ik bereid om in gesprek te gaan met een ander? Durf ik ook mijn gevoelens, mijn diepste erva­ringen delen met een ander?

In een vorig artikel had ik het over ver­bon­den­heid en ont­moe­ten. Het verhaal van de manuele vaatwasser is een voor­beeld dat elke gelegen­heid om elkaar te ont­moe­ten te baat kan geno­men wor­den. Als je thuis een vaatwasser hebt, gooi die dan niet weg, maar vul hem samen en drink daarna nog gezellig een kopje koffie, want de tijd die je wint door niet te moeten afwassen kan je op die manier goed beste­den.

pastor Dominiek Deraeve sdb